ในที่สุดคุณพ่อก็ออกจาก รพ จนได้ (ออกวันที่ 27 พ.ย. เกือบจะหมดเดือนล่ะ)
สรุปว่าการผ่าตัดรอบที่ 3 ในปีนี้ ต้องอยู่ รพ รวมๆ ประมาณ 4 เดือน
ถ้ารวมๆ ทั้งหมด 3 รอบก็ 8 เดือนครึ่ง หมดปีพอดีเลย 55 T T
ปีนี้ก็ถือว่าเป็นปีที่ดีอีกปีนึงนะผมว่า ได้เรียนรู้อะไรเพิ่มเติมขึ้นอีกหลายๆ อย่าง
ความเข้มแข็งด้าน mental ของผมนั้นเติบโตและนิ่งขึ้นมากจากที่คุณพ่อป่วยใกล้สภาวะเฉียดตาย
การได้กินอยู่ใน รพ นานๆ ทำให้ได้เห็นคนเกิดแก่เจ็บตายมากมาย
ได้เห็นญาติๆ ของพวกเค้าเหล่านั้น ได้เห็นความจริงแท้ของโลกใบนี้อย่างชัดเจนมากขึ้น
ทำให้จิตปลงสังเวช ในสังสารวัฎได้มากขึ้นเรื่อยๆ
ในปีนี้ผมได้มีโอกาสทำบุญ สวดมนต์ นั่งสมาธิและภาวนา มากที่สุดในชิวิตเลยก็ว่าได้
บทสวดมนต์ยาวๆ ต่างๆ ที่คิดว่าชีวิตนี้คงจะท่องไม่ได้แล้ว
ก็สามารถท่องจำจนขึ้นใจได้อย่างน่าประหลาดใจ (ปกติความจำแย่มากๆ)
ผมนี่อยู่ รพ นานถึงขนาดว่า อ่านหนังสือธรรมะบนชั้นวางหนังสือของ รพ เกือบหมดทุกเล่มเลย
ที่ใช้คำว่า เกือบ เพราะมีญาติผู้ป่วยใหม่ๆ เอามาวางไว้ให้ใหม่เรื่อยๆ (ขออนุโมทนาบุญด้วยครับ)
ซึ่งที่สุดแล้วหนังสือธรรมะ ก็คือ หนังสือการฝึกจิตขั้นสูงสุดที่ดีที่สุด
ไม่มีใครในจักรวาลนี้จะเก่งเรื่องการฝึกจิตเทียบเท่าองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้อีกแล้ว
มี คำกล่าวหรือวลี ที่ผมคิดว่าเหมาะสมเองกับผมในปีนี้ นั่นก็คือ
"สิ่งใดเกิดขึ้นแล้ว สิ่งนั่นดีเสมอ"
สรุปว่า ปีนี้ก็เป็นปีที่ดีอีกปีนึงครับ
