การบาดเจ็บจากการวิ่งของผมในครั้งนี้ เกิดจากอะไรนะหรอ
อันดับแรกเลย คือ ท่าวิ่ง นั่นเอง
อันนี้แหละสำคัญที่สุดเลยนะผมว่า ตอนที่ไปตะลุยอ่านในเน็ตนี้ก็พบข้อมูลมากมาย
แต่สรุปได้ว่าขั้นแรก คือ ถ้าคุณจะวิ่งไม่ให้มันบาดเจ็บ คุณก็ต้องหาถ้าวิ่งที่ถูกต้องและเหมาะสม
สำหรับตัวเองให้ได้ก่อน แล้วก็ปรับท่าวิ่งให้มันถูกต้อง
คือ ถ้าวิ่งน้อยๆ ไม่กี่โลนี่อาจจะยังไม่รู้สึกแต่ถ้าวิ่งเกิน 5 กิโลขึ้นไปแบบต่อเนื่องแล้ว
ถ้าท่าวิ่งไม่ถูกต้องเหมาะสมนี่มันต้องบาดเจ็บแน่ๆ แล้วล่ะ ซึ่งในระยะยาวแล้วไม่ดีแน่ๆ
พวกข้อต่อ หลัง หัวเข่า บลาๆๆ อาจจะพังได้ (ถ้าจำไม่ผิดนะ 55)
พออ่านๆ ไปก็จะไปเจออีกว่า เราควรจะวิ่งให้ตรงกับธรรมชาติของมนุษย์ (แบบดั้งเดิม)
นั่นก็คือ การวิ่งแบบเท้าเปล่า เหมือนพวกชนเผ่าที่ล่าสัตว์ในแอฟริกาอาไรประมาณนั้น
คือ พวกนี้จะวิ่งเร็ว จะวิ่งได้วันนึงเป็นร้อยกิโลแบบชิลๆ (ไม่งั้นไม่มีแดร๊ก หรือไม่ก็โดนจับกิน)
ซึ่ง concept ถ้าจำไม่ผิดคือ ถ้าเราวิ่งเท้าเปล่า สมองมันก็จะประมวลผล+สั่งการ Auto แล้วล่ะว่า
ตีนมรึงไม่มีอะไร support นะ เพราะฉะนั้นท่าวิ่งของมรึง ควรจะต้องลงแบบนิ่มๆ ไม่ให้มันกระแทก
ถ้ากระแทกแรง มรึงก็จะบาดเจ็บนะ ก็คือ วิ่งไปตามธรรมชาติมนุษย์นั้นแหละไม่ต้องคิดมาก 555
ซึ่งผมคิดว่าจุดที่สำคัญที่สุดของท่าวิ่งก็คือ การลงน้ำหนัก
ซึ่งมันก็มีตั้งแต่เอาส้นเท้าลง (ซึ่งน่าจะผิด)
ที่ถูกต้องส่วนมากจะบอกว่า ต้องเอาปลายเท้าลง หรือเอาปลายเท้า+กลางเท้าลง
มันก็จะกลายเป็นท่าวิ่งแบบที่เรียกว่า pose running
ส่วนที่เหลือก็จากนี้ก็จะเป็นการจัดระเบียบท่าวิ่ง การโน้มตัวไปข้างหน้า
การยกเท้า แกว่งแขน อะไรก็ว่าไป (แต่คีย์ที่สำคัญจริงๆ คือ ผมคิดว่า
ตามสัญชาตญาณแล้ว ท่าไหนที่คุณวิ่งแล้วไม่บาดเจ็บ มันก็น่าจะเป็นท่านั้นแหละนะ)
No comments:
Post a Comment